بستن
0 محصول
مشاهده سبد خرید
قوانین و مقررات سیستم اعلام حریق
قوانین و مقررات سیستم اعلام حریق
سیستم اعلام حریق ) ﻫﺮ ﻣﺮﻛﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ وﺳﺎﻳﻞ ﺗﺎﻣﻴﻦ ﻧﻴﺮوی ﺑﺮق اﻳﻤﻨﻲ ﻣﺨﺼﻮص ﺑﻪ ﺧﻮد (ﺑﺎﺗﺮی، دﺳﺘﮕﺎه ﺷﺎرژ ﻛﻨﻨﺪه و ﻏﻴﺮه) ﻣﺠﻬﺰ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻫﻤﻴﺸﻪ آﻣﺎده ﺑﻪ ﻛﺎر ﺑﺎﺷﺪ.
ﺗﺒﺼﺮه : سیستم اعلام حریق ﺑﻪ دو ﻧﻮع ﻣﺘﻌﺎرف (ﻣﺮﺳﻮم) و آدرس ﭘﺬﻳﺮ (آدرس ده) ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻣﻲ ﺷﻮد.
ﻣﺮﻛﺰ سیستم اعلام حریق ﺑﺎﻳﺪ در ﻣﺤﻠﻲ ﻛﻪ ﺧﺎرج از دﺳﺘﺮس ﻋﻤﻮم اﺳﺖ ﻧﺼﺐ ﺷﻮد و ﺑﻪ ﻃﻮر داﺋﻢ ﺗﺤﺖ ﻣﺮاﻗﺒﺖ اﻓﺮاد ﻛﺎر آزﻣﻮده ﺑﺎﺷﺪ.
ﻛﻠﻴﻪ ﻣﺪارﻫﺎی سیستم اعلام حریق ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺴﺘﻘﻞ از ﺳﺎﻳﺮ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻫﺎ ﻛﺸﻴﺪه ﺷﻮد.
در ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ سیستم اعلام حریق ﻣﺠﻬﺰ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ، ﻋﻼوه ﺑﺮ ﻣﺤﻞ ﻫﺎی ﻧﺼﺐ اﻧﻮاع دﺗﻜﺘﻮرﻫﺎ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺿﺮورت،ﺣﺪاﻗﻞ در ﻣﺤﻞ ﻫﺎی زﻳﺮ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ دﺗﻜﺘﻮر ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺎ ﻧﻮع ﻛﺎرﺑﺮی و ﺷﺮاﻳﻂ ﻣﺤﻴﻂ (دودی، ﺣﺮارﺗﻲ، ﺗﺮﻛﻴﺒﻲ و ﻏﻴﺮه) ﻧﺼﺐ ﺷﻮد:
الف) اﺗﺎق ﻫﺎی ﺗﺮاﻧﺴﻔﻮرﻣﺎﺗﻮر، اﺗﺎق ﻫﺎی ﺗﺎﺑﻠﻮﻫﺎی ﺑﺮق (اﺗﺎق ﺑﺮق) و اﺗﺎق ﺗﺠﻬﻴﺰات ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻫﺎی ﺟﺮﻳﺎن ﺿﻌﻴﻒ
ب) اﺗﺎق ﻫﺎی ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺗﺄﺳﻴﺴﺎت ﻣﻜﺎﻧﻴﻜﻲ
پ) ﺗﻮﻧﻞ ﻫﺎی ﺗﺎﺳﻴﺴﺎﺗﻲ
ت) ﻣﻮﺗﻮرﺧﺎﻧﻪ، ﭼﺎه و ﻓﻀﺎی اﻧﺘﻈﺎر ﺟﻠﻮی آﺳﺎﻧﺴﻮر
ث) راﻫﺮوﻫﺎ و ﭘﻠﻜﺎن ﻫﺎی ﺧﺮوج و راه ﻫﺎی ﺧﺮوج اﻟﺰاﻣﻲ
اﺗﺎق ﻣﺮاﻛﺰ ﺗﻠﻔﻦ، ﻣﺮاﻛﺰ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻫﺎی ﺟﺮﻳﺎن ﺿﻌﻴﻒ، ﻣﺮﻛﺰ ﻛﺎﻣﭙﻴﻮﺗﺮ و ﻓﻦ آوری اﻃﻼﻋﺎت (IT)
ﭘﻠﻜﺎن ﻫﺎ، ﭼﺎه آﺳﺎﻧﺴﻮر و ﺷﻔﺖ ﻫﺎی ﻋﻤﻮدی ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن، در سیستم اعلام حریق ﻣﺘﻌﺎرف ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻳﻚ ﻣﻨﻄﻘﻪ Zone ﻣﺴﺘﻘﻞ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮد.
آژﻳﺮﻫﺎی سیستم اعلام حریق ﻣﺘﻌﺎرف ﺑﺎﻳﺪ ﺣﺪاﻗﻞ دارای ۲ ﻣﺪار ﺑﺎﺷﻨﺪ.
ﻃﺮاﺣﻲ و اﺟﺮای سیستم اعلام حریق ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﻣﻘﺮرات و ﻳﺎ ﺿﻮاﺑﻂ ﺳﺎزﻣﺎن آﺗﺶ ﻧﺸﺎﻧﻲ اﻧﺠﺎم ﮔﻴﺮد .در ﺻﻮرت وﺟﻮد ﻣﻐﺎﻳﺮت ﺑﻪ ﻣﻘﺮراﺗﻲ ﻛﻪ از ﻧﻈﺮ اﻳﻤﻨﻲ ارﺟﺤﻴﺖ دارد ﻋﻤﻞ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ.
در ﺻﻮرت اﺳﺘﻔﺎده از ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺗﻠﻔﻦ آﺗﺶ ﻧﺸﺎن در ﻃﺮح ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن، ﻛﺎﺑﻞ اﻳﻦ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺑﺎﻳﺪ از ﻧﻮع ﻣﻘﺎوم در ﺑﺮاﺑﺮ ﺣﺮﻳﻖ ﺑﺎشد.
سیستم اعلام حریق در ﺻﻮرت وﻗﻮع ﺣﺮﻳﻖ در ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻫﺎ، ﺑﺎ ﻫﺪف ﻫﺸﺪار ﺑﻪ ﻣﻮﻗﻊ و ﺟﻠﻮﮔﻴﺮی از ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺣﺮﻳﻖ، ﺣﻔﺎﻇﺖ ﺟﺎن اﻓﺮاد و ﻧﻴﺰ ﺗﺄﻣﻴﻦ اﻳﻤﻨﻲ اﻓﺮاد، ﺣﻔﺎﻇﺖ از اﻣﻮال، ﻣﺪارک، اﺳﻨﺎد، دﺳﺘﮕﺎه ﻫﺎ و ﺗﺠﻬﻴﺰات ﺣﺴﺎس ﮔﺮان ﻗﻴﻤﺖ، سیستم اعلام حریق ﺑﻜﺎر ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﻮد.
رﻋﺎﻳﺖ ﻣﺒﺎﻧﻲ زﻳﺮ در ﻃﺮاﺣﻲ اﻳﻦ ﺳﻴﺴﺘﻢ اﻟﺰاﻣﻲ اﺳﺖ:
ﻃﺮاﺣﻲ ﺳﻴﺴﺘﻢ اﻋﻼم ﺣﺮﻳﻖ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮاﺳﺎس ﻛﺎرﺑﺮی ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن و ﻓﻀﺎﻫﺎی آن، اﻫﺪاف اﻳﻤﻨﻲ، درﺟﻪ اﻫﻤﻴﺖ و ﺣﺴﺎﺳﻴﺖ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن و ﻏﻴﺮه اﻧﺠﺎم ﮔﻴﺮد.
ﺳﻴﺴﺘﻢ اﻋﻼم ﺣﺮﻳﻖ ﻋﻤﻮﻣﺎً ﺑﻪ دو ﻧﻮع ﻣﺘﻌﺎرف و آدرس ﭘﺬﻳﺮ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺷﺮاﻳﻂ و ﻧﻴﺎز ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻫﺎی ﻣﻮﺟﻮد در ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن،ﺳﻄﺢ زﻳﺮﺑﻨﺎ، ﻛﺎرﺑﺮی ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن، رﻳﺴﻚ ﺣﺮﻳﻖ و ﺳﺎﻳﺮ ﻋﻮاﻣﻞ دﻳﮕﺮ اﻧﺘﺨﺎب ﻣﻲ ﮔﺮدد و ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﻧﻮع آن ﺷﺎﻣﻞ اﺟﺰاﻳﻲ از ﻗﺒﻴﻞ اﻧﻮاع دﺗﻜﺘﻮرﻫﺎ، ﺷﺴﺘﻲ، آژﻳﺮ ﻳﺎ زﻧﮓ،
ﻧﺸﺎﻧﮕﺮ ﻧﻮراﻧﻲ، اﻧﻮاع اﻳﻨﺘﺮﻓﻴﺲ ﻫﺎ، اﻳﺰوﻻﺗﻮر، ﻫﺸﺪار دﻫﻨﺪه ﻧﻮری، ﭘﺎﻧﻞ ﺗﻜﺮار ﻛﻨﻨﺪه، ﭘﺎﻧﻞ ﻧﻤﺎﻳﺸﮕﺮ، ﺗﺼﻮﻳﺮی ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪه ﻣﺤﻞ ﺣﺮﻳﻖ، ﻣﺪارﻫﺎی ارﺗﺒﺎﻃﻲ، ﻣﺮﻛﺰ اﻋﻼم ﺣﺮﻳﻖ و ﻏﻴﺮه ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ.
ﻣﺮاﻛﺰ سیستم اعلام حریق ﺑﺎﻳﺪ از ﻧﻮع ﺗﺤﺖ ﻣﺮاﻗﺒﺖ داﺋﻢ ﺑﺎﺷﺪ و ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ ای ﻛﻪ ﻋﻤﻞ ﻳﻜﻲ از دﺗﻜﺘﻮرﻫﺎ و ﻳﺎ ﺷﺴﺘﻲ ﻫﺎی ﺣﺮﻳﻖ و ﺳﺎﻳﺮ اﺟﺰاء آن ﺳﺒﺐ اﻋﻼم ﺣﺮﻳﻖ در ﻣﺮﻛﺰ ﮔﺮدد.
ﻣﺮﻛﺰ اﻋﻼم ﺣﺮﻳﻖ در ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻫﺎی وﻳﮋه ﺣﻴﺎﺗﻲ، ﺑﺴﻴﺎر زﻳﺎد ﺣﺴﺎس و زﻳﺎد ﻣﻬﻢ در اﺗﺎق ﻛﻨﺘﺮل و ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻧﺼﺐ ﻣﻲ ﺷﻮد .در اﻳﻦ ﺷﺮاﻳﻂ ﻧﺼﺐ ﭘﺎﻧﻞ ﺗﻜﺮار ﻛﻨﻨﺪه اﻋﻼم ﺣﺮﻳﻖ و ﻳﺎ ﭘﺎﻧﻞ ﻧﻤﺎﻳﺸﮕﺮ ﺗﺼﻮﻳﺮی ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪه ﻣﺤﻞ ﺣﺮﻳﻖ در ﻣﺤﻠﻲ ﻧﺰدﻳﻚ ﺑﻪ ﻧﻘﻄﻪ ی دﺳﺘﺮﺳﻲ ﻣﺎﻣﻮرﻳﻦ آﺗﺶ
ﻧﺸﺎﻧﻲ ﺑﻪ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن، اﺗﺎق ﻛﻨﺘﺮﻟﻪ ﻣﻮﺗﻮرﺧﺎﻧﻪ ﺗﺎﺳﻴﺴﺎت ﻣﻜﺎﻧﻴﻜﻲ و ﻧﻴﺰ در صورت وﺟﻮداﺗﺎق ﻫﺎی اﻣﺪادرﺳﺎﻧﻲ و ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺑﺤﺮان در ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻣﻲ ﺷﻮد.
ﻛﻠﻴﻪ ﻣﺪارﻫﺎی ﺳﻴﺴﺘﻢ اﻋﻼم ﺣﺮﻳﻖ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺴﺘﻘﻞ از ﺳﺎﻳﺮ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻫﺎ ﻛﺸﻴﺪه ﺷﻮد و ﻓﻘﻂ در ﻣﻮاردی ﻛﻪ ﺑﻴﻦ ﻣﺮﻛﺰ اﻋﻼم ﺣﺮﻳﻖ و اﻳﺴﺘﮕﺎه آﺗﺶ ﻧﺸﺎﻧﻲ ارﺗﺒﺎط وﺟﻮد دارد، ﻣﻲ ﺗﻮان از ﻣﺪارﻫﺎی ارﺗﺒﺎﻃﻲ ﻣﺨﺎﺑﺮات ﺑﺮای اﻳﻦ ﻣﻨﻈﻮر اﺳﺘﻔﺎده ﻛﺮد .ﻛﻠﻴﻪ ﻣﻘﺮرات ﺷﺮﻛﺖ ﺗﻠﻔﻦ در اﻳﻦ ﻣﻮرد ﺑﺎﻳﺪ رﻋﺎﻳﺖ
ﺷﻮد.
در ﻫﺮ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺑﻨﺪی و ﻳﺎ زون ﺑﻨﺪی ﺣﺮﻳﻖ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮاﺳﺎس ﻛﺎرﺑﺮی ﻓﻀﺎﻫﺎ، اﺗﺎق ﻫﺎ و اﻫﻤﻴﺖ آن ﻫﺎ، ﻛﺎرﻛﺮد آن ﻧﺎﺣﻴﻪ در ﻛﻞ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻳﺎ ﻣﻴﺰان ﭘﺎﻳﺪاری و ﻣﻘﺎوﻣﺖ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺣﺮﻳﻖ و ﻏﻴﺮه و ﺑﺮاﺳﺎس ﻣﻮارد ﻣﺮﺗﺒﻂ در ﺳﺎﻳﺮ ﻣﺒﺎﺣﺚ ﻣﻘﺮرات ﻣﻠّﻲ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن اﻧﺠﺎم ﮔﻴﺮد، ﻃﺮاﺣﻲ سیستم اعلام
حریق و ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺑﻨﺪی سیستم اعلام حریق ﻧﻴﺰ از ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺑﻨﺪی ﻓﻮق اﻟﺬﻛﺮ ﺗﺒﻌﻴﺖ ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد.
دﺗﻜﺘﻮرﻫﺎی ﺳﻴﺴﺘﻢ اﻋﻼم ﺣﺮﻳﻖ ﺷﺎﻣﻞ، اﻧﻮاع دﺗﻜﺘﻮرﻫﺎی ﺣﺮارﺗﻲ، دودی، ﺗﺮﻛﻴﺒﻲ، ﮔﺎزی، ﺧﻄﻲ، ﻛﺎﺑﻠﻲ، ﺷﻌﻠﻪ ای، دﺗﻜﺘﻮر ﺴﺎﺳﻴﺖ ﺑﺴﻴﺎر ﺑﺎﻻ و ﻏﻴﺮه ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻧﻴﺎز و ﻛﺎرﺑﺮی ﻓﻀﺎ و رﻳﺴﻚ ﺣﺮﻳﻖ اﻧﺘﺨﺎب ﻣﻲ ﮔﺮدد.
ﺳﻄﺢ ﭘﻮﺷﺶ و ﺣﺪود ﻋﻤﻠﻜﺮد ﻫﺮ ﻳﻚ از اﻧﻮاع دﺗﻜﺘﻮرﻫﺎ ﻛﻪ در اﺳﺘﺎﻧﺪاردﻫﺎی ﻣﻌﺘﺒﺮ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﮔﺮدﻳﺪه، ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻮﺳﻂ ﻃﺮاح رعاﻳﺖ ﮔﺮدد.
ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻲ ﭼﺮاغ ﻧﺸﺎﻧﮕﺮ در ﺳﻴﺴﺘﻢ اﻋﻼم ﺣﺮﻳﻖ ﻣﺘﻌﺎرف ﺑﺮای ﺗﺸﺨﻴﺺ ﻓﻌﺎل ﺷﺪن ﺷﺮاﻳﻂ دﺗﻜﺘﻮرﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﺤﻞ ﻧﺼﺐ آﻧﻬﺎ در ﺳﻘﻒ و ﻳﺎ ﻛﻒ ﻛﺎذب، ﻓﻀﺎﻫﺎی درﺑﺴﺘﻪ و ﻳﺎ ﻏﻴﺮﻗﺎﺑﻞ روﻳﺖ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﻨﺪ، اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲ ﺷﻮد. ﻓﺎﺻﻠﻪ دﺗﻜﺘﻮرﻫﺎ از ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ، ﻣﻮاﻧﻊ، درﻳﭽﻪ ﻫﺎی ﻫﻮا، ﭼﺮاغ ﻫﺎی روﻛﺎر
ﺳﻘﻔﻲ، دورﺗﺮﻳﻦ ﻧﻘﻄﻪ از دﻳﻮارﻫﺎی اﻃﺮاف، دﻳﻮارﻫﺎ،ارﺗﻔﺎع ﻧﺼﺐ ﻗﺴﻤﺖ ﺣﺲ ﻛﻨﻨﺪه دود و ﺣﺮارت دﺗﻜﺘﻮر از ﺳﻘﻒ و ﻏﻴﺮه ﻛﻪ در اﺳﺘﺎﻧﺪاردﻫﺎی ﻣﻌﺘﺒﺮ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﮔﺮدﻳﺪه، ﺑﺎﻳﺪ ﺳﻂ ﻃﺮاح رﻋﺎﻳﺖ ﮔﺮدد.
ﺣﺪاﻛﺜﺮ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻧﺼﺐ دﺗﻜﺘﻮر از در ﻛﺎﺑﻴﻦ آﺳﺎﻧﺴﻮرﻫﺎ (ﭼﺎه آﺳﺎﻧﺴﻮر) و ﺷﻔﻖ ﺗﻬﺎی ﻋﻤﻮدی دارای در و ﻳﺎ ﻗﺎﺑﻞ دﺳﺘﺮس در طبقات ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ۱٫۵ ﻣﺘﺮ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ.
ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻲ دﺗﻜﺘﻮر ﺑﺮای ﺳﻘﻒ ﻛﺎذب و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻛﻒ ﻛﺎذب ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮاﺳﺎس اﺳﺘﺎﻧﺪاردﻫﺎی ﻣﻌﺘﺒﺮ اﻧﺠﺎم ﮔﻴﺮد .دﺗﻜﺘﻮرﻫﺎی ﻧﺼﺐ ﺷﺪه در داﺧﻞ ﺳﻘﻒ و ﻛﻒ ﻛﺎذب ﺑﺎﻳﺪ ﻗﺎﺑﻞ دﺳﺘﺮس ﺑﺎﺷﻨﺪ.
ﻛﻠﻴﻪ ﻛﺎﺑﻞ ﻫﺎی ﺳﻴﺴﺘﻢ اﻋﻼم ﺣﺮﻳﻖ ﺑﺎﻳﺪ از ﻧﻮع ﻣﻘﺎوم در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺣﺮﻳﻖ ﺑﻮده و ﺑﺮاﺳﺎس اﺳﺘﺎﻧﺪاردﻫﺎی ﻣﻌﺘﺒﺮ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ .ﻣﺸﺨﺼﺎت اﻳﻦ ﻛﺎﺑﻞ از ﻧﻈﺮ ﺳﻄﺢ ﻣﻘﻄﻊ و ﻏﻴﺮه ﺑﺎﻳﺪ ﻃﺒﻖ ﺗﻮﺻﻴﻪ و ﻳﺎ دﺳﺘﻮراﻟﻌﻤﻞ ﺳﺎزﻧﺪﮔﺎن ﻣﻌﺘﺒﺮ سیستم اعلام حریق اﻧﺘﺨﺎب ﮔﺮدد.
ﻓﻀﺎﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﺟﺪا ﻛﻨﻨﺪه (ﭘﺎرﺗﻴﺸﻦ) و ﻳﺎ ﻗﻔﺴﻪ ﺑﻨﺪی تقسیم شده باشند و ارﺗﻔﺎع ﺑﺎﻻی آن ﻫﺎ ﺗﺎ ﺳﻘﻒ ﻛﻤﺘﺮ از ﻣﻘﺪار ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺷﺪه اﺳﺘﺎﻧﺪاردﻫﺎی ﻣﻌﺘﺒﺮ ﺑﺎﺷﺪ، ﻫﺮ ﻗﺴﻤﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻃﻮر ﺟﺪاﮔﺎﻧﻪ ﺑﺎ دﺗﻜﺘﻮر ﭘﻮﺷﺶ داده ﺷﻮد.
اﻧﺪازه ﺑﺮآﻣﺪﮔﻲ زﻳﺮ ﺳﻘﻒ ﺑﺎﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ارﺗﻔﺎع ﻓﻀﺎ ﻛﻪ در اﺳﺘﺎﻧﺪاردﻫﺎی معتبر ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺎﻧﻊ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻣﻲ ﮔﺮدد، ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻳﻚ دﻳﻮار ﺟﺪاﻛﻨﻨﺪه ﻣﺤﺴﻮب ﺷﺪه و ﻓﻀﺎﻫﺎی اﻃﺮاف اﻳﻦ ﺑﺮآﻣﺪﮔﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻓﻀﺎﻫﺎی ﻣﺠﺰا ﺑﻪ ﺣﺴﺎب آﻳﺪ.
حداﻛﺜﺮ و ﺣﺪاﻗﻞ ارﺗﻔﺎع ﻧﺼﺐ دﺗﻜﺘﻮرﻫﺎی دودی، ﺣﺮارﺗﻲ، ﺗﺮﻛﻴﺒﻲ و ﻏﻴﺮه ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮاﺳﺎس اﺳﺘﺎﻧﺪاردﻫﺎی ﻣﻌﺘﺒﺮ اﻧﺘﺨﺎب ﮔﺮدد.
در ﺳﻘﻒ ﻫﺎی ﺷﻴﺐ دار دوﻃﺮﻓﻪ ﻋﻼوه ﺑﺮ ﺳﺎﻳﺮ ﻗﺴﻤﺖ ﻫﺎی ﺳﻘﻒ ﺑﺎﻳﺪ ﻳﻚ ردﻳﻒ از دﺗﻜﺘﻮرﻫﺎ در ﺑﺎﻻﺗﺮﻳﻦ ﻧﻘﻄﻪ و ﺑﺎ رﻋﺎﻳﺖ حداﻗﻞ ﻓﺎﺻﻠﻪ ازدﻳﻮار ﺟﺎﻧﺒﻲ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮد.
در ﺳﻘﻒ ﻫﺎی ﺷﻴﺐ دار ﻳﻚ ﻃﺮﻓﻪ ﻋﻼوه ﺑﺮ ﺳﺎﻳﺮ ﻗﺴﻤﺖ ﻫﺎی ﺳﻘﻒ ﺑﺎﻳﺪ ﻳﻚ ردﻳﻒ از دﺗﻜﺘﻮرﻫﺎی در ﺑﺎﻻﺗﺮﻳﻦ ﻧﻘﻄﻪ و ﺑﺎ رعایت ﺣﺪاﻗﻞ ﻓﺎﺻﻠﻪ از دﻳﻮار ﺟﺎﻧﺒﻲ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮد.
ﻓﺎﺻﻠﻪ دﺗﻜﺘﻮرﻫﺎی ﺣﺮارﺗﻲ، دودی و ﺗﺮﻛﻴﺒﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮاﺳﺎس ارﺗﻔﺎع ﻓﻀﺎی ﻧﺼﺐ و ﺳﺎﻳﺮ ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﻮﺛﺮ دﻳﮕﺮ و ﺑﺮاﺳﺎس ﻧﺪاردﻫﺎی ﻣﻌﺘﺒﺮ اﻧﺘﺨﺎب ﮔﺮدد.
ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺟﺮﻳﺎن ﻫﻮای ﻣﻮﺟﻮد در ﻓﻀﺎ ﻧﺎﺷﻲ از ﺧﺮوج و ﻳﺎ ﺗﺨﻠﻴﻪ ﻫﻮا در ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻫﻮارﺳﺎﻧﻲ ﺗﺎﺳﻴﺴﺎت ﻣﻜﺎﻧﻴﻜﻲ ﻃﺒﻖ اﺳﺘﺎﻧﺪاردﻫﺎی ﻣﻌﺘﺒﺮ در اﻧﺘﺨﺎب ﻣﺤﻞ ﻧﺼﺐ و ﺗﻌﺪاد دﺗﻜﺘﻮرﻫﺎی ﻣﻮرد ﻧﻴﺎز ﻓﻀﺎ ﻣﻮﺛﺮ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ، ﻟﺬا ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺗﺎﻣﻴﻦ ﻛﺎرﻛﺮد مناﺳﺐ دﺗﻜﺘﻮرﻫﺎ، رﻋﺎﻳﺖ اﺳﺘﺎﻧﺪاردﻫﺎی ﻣﺬﻛﻮر در اﻳﻦ
ﺧﺼﻮص اﻟﺰاﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد.
نصب شستی و دتکتور
ﻧﺼﺐ ﺷﺴﺘﻲ اﻋﻼم ﺣﺮﻳﻖ ﻋﻼوه ﺑﺮ راﻫﺮوﻫﺎ و ﺳﺮﺳﺮاﻫﺎ، در ورودی ﭘﻠﻜﺎن ﻫﺎی ﺧﺮوج، و راه ﻫﺎی ﺧﺮوج اﻟﺰاﻣﻲ، ﺿﺮوری میباشد.
ﻧﺼﺐ دﺗﻜﺘﻮر اﻋﻼم ﺣﺮﻳﻖ در ﺳﻘﻒ ﻗﺴﻤﺖ ﺧﺮوﺟﻲ ﻛﻠﻴﻪ ﭘﻠﻜﺎن ﻫﺎی ﺧﺮوج ﺑﺴﺘﻪ، اﻟﺰاﻣﻲ اﺳﺖ. ﺷﺴﺘﻲ اﻋﻼم ﺣﺮﻳﻖ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ آﺳﺎﻧﻲ ﻗﺎﺑﻞ رؤﻳﺖ ﺑﻮده و ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻧﺼﺐ روﻛﺎر و ﻳﺎ ﻧﻴﻤﻪ ﺗﻮﻛﺎر ﺑﺎﺷﺪ.
نکته: ارﺗﻔﺎع ﻧﺼﺐ ﺷﺴﺘﻲ اﻋﻼم ﺣﺮﻳﻖ ﻃﺒﻖ ﻣﺒﺤﺚ ﺳﻮم ﺑﻴﻦ ۱۱۰ ﺗﺎ ۱۴۰ ﺳﺎﻧﺘﻲ ﻣﺘﺮ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ.
در اﻧﺘﺨﺎب ﻣﺤﻞ ﻧﺼﺐ ﺷﺴﺘﻲ ﻫﺎی اﻋﻼم ﺣﺮﻳﻖ ﺑﺎﻳﺪ ﺣﺪاﻛﺜﺮ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﭘﻴﻤﺎﻳﺶ اﻓﺮاد ﺗﺎ رﺳﻴﺪن ﺑﻪ آن و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻓﺎﺻﻠﻪ شستی ﻫﺎی اﻋﻼم ﺣﺮﻳﻖ در راﻫﺮوﻫﺎ از ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﻛﻪ در اﺳﺘﺎﻧﺪاردﻫﺎ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﮔﺮدﻳﺪه، ﻣﺪﻧﻈﺮ ﻗﺮار ﮔﻴﺮد.
ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻲ ﻣﺸﺨﺼﺎت و ﻣﺤﻞ ﻧﺼﺐ زﻧﮓ، آژﻳﺮ و ﻳﺎ ﻫﺮ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺷﻨﻴﺪاری اﻋﻼم ﺣﺮﻳﻖ، در ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻫﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮاﺳﺎس ﺷﺪت ﺻﻮت ﻣﻮرد ﻧﻴﺎز و ﺑﺎ اﺣﺘﺴﺎب، اﻓﺖ ﺷﺪت ﺻﻮت ﻧﺎﺷﻲ از ﻓﺎﺻﻠﻪ، درﻫﺎ، دﻳﻮارﻫﺎ و ﻏﻴﺮه ﻛﻪ در اﺳﺘﺎﻧﺪاردﻫﺎی ﻣﻌﺘﺒﺮ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﮔﺮدﻳﺪه، اﻧﺘﺨﺎب ﺷﻮد.
در ﺻﻮرت ﻧﻴﺎز ﺑﻪ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻫﺸﺪار دﻫﻨﺪه ﻧﻮری در ﻓﻀﺎﻫﺎ ﺑﺎﻳﺪ اﻟﺰاﻣﺎت اﺳﺘﺎﻧﺪاردﻫﺎی ﻣﻌﺘﺒﺮ در اﻳﻦ ﺧﺼﻮص رﻋﺎﻳﺖ ﮔﺮدد.
دﺳﺘﮕﺎه ﻫﺎی اﻳﻨﺘﺮﻓﻴﺲ سیستم اعلام حریق و ﺗﻌﺪاد ﻛﺎﻧﺎل آن، ﻣﺤﻞ ﻣﻮردﻧﻴﺎز ﻧﺼﺐ آن ﻫﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮاﺳﺎس ﺷﺮاﻳﻂ ﻃﺮح و ﻧﻴﺎز ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻫﺎی ﺗﺎﺳﻴﺴﺎت ﺑﺮﻗﻲ و ﻣﻜﺎﻧﻴﻜﻲ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮد. دﺗﻜﺘﻮرﻫﺎی ﻛﺎﻧﺎﻟﻲ در ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺗﻬﻮﻳﻪ و ﻫﻮارﺳﺎﻧﻲ ﺑﺎ ﻛﺎﻧﺎل ﻫﻮای ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﻳﺎ رﻓﺖ و ﻳﺎ ﻫﺮ دو و ﻧﻴﺰ ﻛﺎﻧﺎل
ﺗﺨﻠﻴﻪ ﻫﻮای آن و ﻧﻴﺰ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺗﺨﻠﻴﻪ ﻫﻮای ﻣﺴﺘﻘﻞ از ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻫﻮارﺳﺎن و ﻏﻴﺮه ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﻲ ﻃﺮاﺣﺎن ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻫﺎی ﻣﺬﻛﻮر، ﺳﻨﺎرﻳﻮی ﺣﺮﻳﻖ و ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺗﺨﻠﻴﻪ دود و ﺑﺮاﺳﺎس اﺳﺘﺎﻧﺪاردﻫﺎی ﻣﻌﺘﺒﺮ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮد.
در ﻃﺮاﺣﻲ ﺳﻴﺴﺘﻢ دﺗﻜﺘﻮر ﺧﻴﻠﻲ ﺣﺴﺎس دودی (ﺑﺎ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﻴﺮی از ﻫﻮا ﺑﻪ واﺳﻄﻪ ﻣﻜﺶ ﻫﻮا و دﺗﻜﺘﻮرﻫﺎی ﺧﺎص) رﻋﺎﻳﺖ دﺳﺘﻮراﻟﻌﻤﻞ ﺳﺎزﻧﺪﮔﺎن ﻣﻌﺘﺒﺮ آن ﻫﺎ اﻟﺰاﻣﻲ اﺳﺖ.
ﻣﺮﻛﺰ سیستم اعلام حریق ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻳﻚ واﺣﺪ ﻣﺴﺘﻘﻞ و ﻣﺘﻜﻲ ﺑﻪ ﺧﻮد ﻋﻤﻞ ﻧﻤﺎﻳﺪ، ﻓﺮﻣﺎن ﻫﺎ و ﻛﻨﺘﺮل ﻫﺎی ﻣﻮرد ﻧﻴﺎز از اﻳﻦ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺑﺎﻳﺪ از ﻃﺮﻳﻖ ﻣﺮﻛﺰ و ﺑﺎ ﻣﺪارﻫﺎی واﺳﻄﻪ ﺑﻪ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻫﺎی دﻳﮕﺮ از ﺟﻤﻠﻪ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻫﺎی ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن و غیره ﻣﺮﺗﺒﻂ و ﻣﺘﺼﻞ ﮔﺮدد.
ﻇﺮﻓﻴﺖ ﺑﺎﺗﺮی ﻫﺎی ﻣﻨﺒﻊ ﺗﻐﺬﻳﻪ ﭘﺸﺘﻴﺒﺎن سیستم اعلام حریق ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮاﺳﺎس اﺳﺘﺎﻧﺪاردﻫﺎی ﻣﻌﺘﺒﺮ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ و اﻧﺘﺨﺎب ﮔﺮد.